Het begin van een ander avontuur

Whhha wat gaat het snel! Dit was alweer de laatste week van het project! Het was een hele gekke, maar wel echt een hele leuke week! Maandag zijn we na de lunch vertrokken naar Rakai om eens te kijken bij het andere project. Dit is het project waar ik eigenlijk heel graag naar toe wilde, maar dat kon niet omdat je medische ervaring moest hebben en tja… die heb ik (nog…) niet. Maar het was al super gaaf om een dagje mee te lopen op dit project. Oke, het was meer een uitstapje dan echt aan het werk maar wel super leuk! Dinsdag ochtend hebben we een rondleiding gekregen door het ziekenhuisje. Het is hier totaal anders dan thuis, maar dat had ik ook zeker verwacht. Het is niet een groot gebouw zo als we het kennen in Nederland maar het zijn allemaal verschillende kleine gebouwtjes met allemaal een eigen functie. Het gekke is dat er maar een dokter is die alle patiënten moet helpen. Hij is een soort alles in één! Haha. Na de lunch zijn we naar vluchtelingenkamp gegaan. Dat was ook een van de dingen die ik heel graag wilde zien hier. Het leek me zo indrukwekkend om te zien! Maar eenmaal in het vluchtelingenkamp aan gekomen was het toch anders dan dat ik had verwacht. Het is al zo lang een vluchtelingenkamp dat het nu eigenlijk een dorp is geworden. Dan wel een heel arm dorp. Maar toch was het nog steeds indrukwekkend. Jeetje wat voelde ik me verwend toen ik daar rond liep. In dit ´dorp´ wonen families van ongeveer 6 personen in een zelf gemaakte tent. De tent zou voor onze begrippen een twee persoons tent zijn, maar nee hier kunnen er prima zes mensen in leven. We zijn door gelopen naar het einde van het ´ dorp´ waar de scholen staan. Haha aan de ene kant was het heel armoedig om te zien maar aan de andere kant ook heel creatief Het was zo creatief omdat het school bord door een meester tegelijkertijd voor twee klassen werd gebruikt! Haha. Slimme oplossing toch! Als je niets anders hebt.

Weer terug op ons eigen project zijn we weer veder gaan bouwen aan het huisje, helaas is het nog niet af. We zijn een heel eind gekomen dus ik denk dat het over een weekje zeker klaar moet zijn. Donderdag avond was de laatste avond van ons project, en daarom hadden ze een afscheidsparty georganiseerd. Het was echt weer lekker Ugandees, goed georganiseerd dus….. nee . Maar ik heb me zeker vermaakt! Haha. we hebben afscheid genomen van Jhon, Barbara en Augustine omdat we die vrijdag ochtend niet meer zouden zien. Vrijdag ochtend zijn we met Antoni mee geweest naar een schooltje in de middle of nowhere. Dit was pas echt een armoedige school. Het had geen tafels of stoelen, een heel klein kapot schoolbord, de klas was zo groot als mijn slaap kamer, klein dus.. Maar goed de reden dat wij hier waren was omdat er een feest was voor de hele school(4klassen) omdat het de laatste dag was voor de zomervakantie. Ook deze keer waren wij eren gast en zaten we op de eerste rij. Het leek er meer op dat een optreden voor ons was dan een feest voor de hele school. En dit was dan echt het laatste van de maand in Lwengo. Antoni heeft ons s ’middags voor de laatste keer naar Masaka gebracht, en we hebben afscheid van hem genomen. Mijn maand in Lwengo was fantastisch! Nu ga ik veder met de rest van mijn fantastische reis!!!!

De eerste maandag na mijn project ben ik met Jose en haar vader een stukje mee gaan reizen naar lake bunyoni en buwindi park! Ik ben met ze mee gegaan omdat we woensdag naar de gorilla’s zijn geweest!!!!! Ohhh het was zo ontzetten gaaf. Gelukkig hadden we de gorilla’s al redelijk snel gevonden. Ik denk dat we ongeveer 50 minuten gelopen hebben toen we bij de plek aan kwamen waar we de tracers hadden gevonden. We moesten onze wandel stok daar achter laten en nog en klein stukje te lopen voordat we midden in de groep gorilla’s waren. We stonden er letterlijk midden in! Het was echt zo indrukwekkend. Er waren twee sliverbacks, een paar baby’tjes en veel meer andere! Ik was druk bezig met het maken van foto’s van het te schattige baby’tje ,die trouwens heel mooi aan het poseren was in de boom, totdat ik me omdraaide en ineens op een meter afstand een mega grote, etende gorilla zag zitten! Eng was het niet omdat je weet dat er mannen met geweren om je heen lopen, maar spannend was het zeker. Ik weet niet hoeveel foto’s ik heb gemaakt maar het zijn er heeeeeel veel! En die zou ik op m’n blog zetten. Nadat we terug kwamen van de tocht heb ik afscheid genomen van Jose en haar vader. Zij gingen veder met de trip en ik ging met een andere groep mee terug naar Kampala.
Ik was afgezet bij het backpackers hostel in Kampala. Helaas was daar niemand dus ben ik de volgende dag naar een ander hostel in Kampala gegaan. Om daar te komen kon ik de taxi van het hostel nemen maar ik kon ook het openbaar vervoer gaan. Ik zat er eerst aan te denken om de taxi te nemen omdat ik die mega grote tas bij me heb, maar die vond ik echt veel te duur dus besloot met het openbaar vervoer te gaan. Je hebt hier de boda’s( brommertaxi’s) of de matatu’s. ik was het terrein van het hostel nog niet af of er kwam gelukkig al een boda naar me toe. Ik had al eerder gezien dat echt letterlijk alles vervoerd kan worden achter op de boda zoals een mega grote kast, of gewoon een bed! Mijn tas was dus eigenlijk totaal geen probleem. Ik vond het hilarisch twee personen en mijn mega tas op een scooter?!!! Moeten we thuis ook eens proberen achter op je Vespa ster!

Samen met een van de backpackers uit red chilli ben ik in de Matatu naar Jinja gegaan. Ik zit hier in een hostel met uitzicht op de nijl, echt een super plek. We zijn zaterdag gaan raften op de nijl! Ik had besloten om met de crazy boot mee te gaan i.p.v. de easy boot…. Ohh nee waarom geen idee. Maar achteraf was het echt een hele goede keuze. Van de acht watervallen zijn we 5 keer omgeslagen… ik was echt doods bang voor de eerste waterval en vooral voor de eerste keer omslaan. Toen ik voor de eerste keer in het water was gevallen was ik een beetje in paniek omdat ik heel water over je heen komt en je weet waar het water je naar toe brengt Maar achteraf was het echt super leuk!!!

Na Jinja ben ik Dinsdag naar de Sipi Falls vertrokken. Hier heb ik iemand ontmoet uit Kaap Ferdie (dacht eerst dat het een Ugandees was, want ja het was wel een Neger). Hij vroeg waar ik vandaan kwam en ik zei dat ik uit Nederland kwam. Toen vroeg hij waar in Nederland, ik dacht oh dit is vast weer iemand die alleen Amsterdam kent. Maar nee dit was anders. Ik zei dat ik uit Deventer kwam en in eens begint hij Nederlands te praten en zegt: oh wat leuk ik heb in Deventer gestudeerd!!! Echt hoe klein is de wereld! Maar goed ik kwam hier voor de Sipi Falls! En die heb ik vandaag ook gezien. Ik heb een tour gemaakt langs twee van de watervallen. Bij de tweede waterval stonden we zelfs achter de waterval. Na de tour langs de twee watervallen ben ik mijn eigen koffie gaan maken! Eerst de bonen gelukt, daarna al eerder gedroogde bonen gestampt, de bonen geroosterd, nog een keer stampt en klaar om te drinken! Normaal drink ik geen koffie, maar ik vond het echt hele lekkere koffie!

Af en toe heb ik nog een beetje heimwee maar veder gaat het heel goed met me! De tijd gaat echt heel snel! Ik ben al weer twee bijna twee weken klaar met mijn project onder tussen.
oehhh en dit is mijn laatste dagje in Uganda! morgen vertrek ik samen met Nikky naar kenia!!! we vertreken morgen naar Lake Nakuru en wat ik daarna nog ga zien... dat is nog niet bekend!

Dikke kus en heel veel liefssssss en tot over 4 maandjes! xxx